دریاچه آسفالت طبیعی شاید برای شما یک نام عجیب و غریب باشد؛ نامی که تصور می‌شود از دل داستانها بیرون آمده است. اما جالب است بدانید که در دنیای عجیب طبیعی چنین دریاچه‌هایی وجود دارد و قیر معدنی یا همان آسفالت طبیعی موجود در آن به عنوان یک ماده ارزشمند، کاربردهای فراوانی در صنایع گوناگون دارد. در این نوشته از وب سایت شرکت قیر غرب نیکان می‌خواهیم درباره این دریاچه‌ها صحبت کنیم و شما را با ویژگی‌ها و کاربردهای آن آشنا کنیم.
کاربرد آسفالت طبیعی
خیابان‌ها و جاده‌ها، اولین و مهم‌ترین مسیرهای ارتباطی درون شهری و برون شهری هستند که عنصر اصلی سازنده این مسیرها آسفالت است. آسفالت‌ها مخلوطی از قیر و چند ماده دیگر هستند؛و ویژگی‌های خاص آن‌ها موجب شده است تا پوششی مستحکم، با دوام، نسبتا ارزان و عایق برای کفپوش مسیر حرکت خودروها باشند.
قیر یا بیتومن به عنوان ماده اولیه آسفالت به دو شکل کلی موجود است. حجم اصلی قیر مورد نیاز صنایع گوناگون از فرآیندهای تولید غیر از نفت خام و در صنایع پتروشیمی تهیه می‌شود؛ اما بخشی دیگر از این نیاز نیز از دریاچه قیر طبیعی یا گیلسونایت به دست می‌آید. شاید برای افرادی که یک دریاچه آسفالت طبیعی را از نزدیک ندیدند، این موضوع کمی عجیب به نظر برسد؛ اما در واقعیت این دریاچه وجود داشته و به جای آب، مملو از آسفالت یا قیر طبیعی هستند.
بنابراین بخش دیگری از نیاز صنایع (به خصوص صنایع راهسازی) به این ماده از طریق دریاچه آسفالت طبیعی تامین می‌شود. البته توجه به این نکته مهم است که کشورهای محدودی در جهان، از نعمت وجود چنین دریاچه‌هایی برخوردار هستند.
دریاچه آسفالت طبیعی چگونه شکل می‌گیرد؟
به زبان ساده، آسفالت طبیعی ماده‌ای است که در زیر زمین، تحت فشار و طی میلیون‌ها سال تولید شده است. این ماده به دلایل گوناگون از جمله شکست‌های رخ داده در سطوح مختلف پوسته زمین، خود را به سطح رسانده و به بیرون می‌جوشد نتیجه این وضعیت تشکیل دریاچه آسفالت طبیعی است.
همچنین ایجاد شکست در سطوح مختلف زمین، به دلایل حوادث طبیعی از جمله زلزله و رانش زمین رخ می‌دهد؛ اما همان‌طور که گفتیم کشورهای محدودی به چنین منابعی دسترسی دارند. ایران نیز در کنار کانادا، عراق، استرالیا، ونزوئلا و روسیه از این نعمت بهره می‌برد.
بزرگ‌ترین دریاچه آسفالت طبیعی جهان کجاست؟
بزرگ‌ترین منبع و ذخیره قیر طبیعی یا گیلسونایت جهان در کانادا قرار دارد. ماسه‌های نفتی آتاباسکا در شمال شرقی آلبرتا، منبع عظیمی از این ماده معدنی ارزشمند است. اما به عنوان یک دریاچه، باید لقب بزرگ‌ترین را به دریاچه آسفالت طبیعی موجود در روستای لابریا (La Brea) در جنوب غربی کشور ترینیداد و توباگو داد.
عمیق‌ترین بخش این دریاچه 75 متر عمق دارد؛ و وسعت کلی آن حدود 400 هزار متر مربع است. این دریاچه در ظاهر حرکتی ندارد؛ اما قیر طبیعی موجود در آن به نرمی در حال حرکت است و موج‌های کوچک ایجاد شده سطحی روی دریاچه، این موضوع را تایید می‌کنند.
قیر موجود در دریاچه آسفالت طبیعی
همین‌طور قیر موجود در دریاچه آسفالت طبیعی نسبتا سفت است و در صورت حرکت کردن روی آن فرو نمی‌روید. هرچند در صورت ایستادن طولانی مدت روی سطح دریاچه به مرور در آن فرو خواهید رفت.
عمر این دریاچه به هزاران سال می‌رسد که طی فرایند فرورانش ایجاد شده و نزدیک شدن نفت خام به مخازن زیرزمینی به شکل‌دهی آن کمک کرده است. در سطح زمین هم تبخیر موجب سفت‌تر شدن نفت و تشکیل آسفالت سنگین می‌شود. این دریاچه در سال 1595 میلادی کشف شده است؛ اما استخراج تجاری از آن در سال 1867 آغاز شد.
تخمین‌ها نشان می‌دهد که تا امروز حدود 10 میلیون تن آسفالت از این دریاچه آسفالت طبیعی استخراج شده است و منابع باقی مانده نیز حدود 6 میلیون تن است. جالب است بدانید این دریاچه به عنوان یک جاذبه توریستی نیز مورد توجه بوده و سالانه هزاران نفر از آن بازدید می‌کنند. استخراج قیر معدنی و قیر طبیعی نیز پروسه مهمی است که باید به درستی انجام شود و نیازمند تجهیزات و دستگاه‌های مختلفی است و در مراحل مختلفی انجام می‌شود.
بیشتر بدانید : ” نحوه استخراج قیر معدنی و قیر طبیعی ”